Lekcja oparta na TPR wykorzystuje to, co najmłodsi lubią najbardziej: ruch i zabawę. Nauczyciel, tak jak rodzic, jest przede wszystkim modelem, wzorcem zachowania – wprowadza nowe słownictwo lub nową strukturę językową łącząc ją jednocześnie z konkretnym gestem lub ruchem, np. mówi: „touch the table” i dotyka stołu (wydaje polecenia i komendy, głównie w trybie rozkazującym). Zachęca uczniów, by dołączyli do niego i razem z nimi wykonuje daną czynność. Na tym etapie uczniowie reagują niewerbalnie, imitują jedynie gesty i ruchy nauczyciela. W kolejnym – uczniowie wykonują polecenia sami, bez podpowiedzi nauczyciela, najpierw grupowo, potem indywidualnie. Powtórzenia werbalne następują dopiero, gdy nauczyciel ma przekonanie, że uczniowie wystarczająco osłuchali się z danym zagadnieniem językowym, by czuć się w nim bezpiecznie i pewnie. Tak jak w przypadku imitacji ruchów nauczyciela, powtarzanie wyrazów i fraz odbywa się najpierw grupowo, potem indywidualnie, wszystko po to, by zwiększyć komfort psychiczny i zminimalizować stres uczniów. Wprowadzanie nowych struktur językowych odbywa się na zasadzie „nowe na bazie starego”. Nauczyciel stopniowo dokłada nowe struktury językowe do wcześniej poznanych, by scalić je w „bazę językową” i utrwalić